معنی لف لف در فرهنگ لغت هوشیار

لف لف خوردن، با تمام دهان خوردن: شتر در خواب بیند پنبه دانه گهی لف لف خورد گه دانه دانه (لغ)

معنی لف لف در فرهنگ گویش مازندرانی

صدایی که در موقع سریع غذا خوردن ایجاد شود

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ گویش مازندرانی

(لَ مَ)

کوهی است بین تیماء و دو کوه طیی ٔ و آن در شعر هذلی آمده است. (از معجم البلدان)

(لَ لَ)

مرد سست. لفلاف. (منتهی الارب)

(سِ لِ جُ تَ)

با تمام دهان خوردن. لاف لاف خوردن:
شتر در خواب بیند پنبه دانه
گهی لف لف خورد گه دانه دانه

لفلاف: سست: مرد، کند زبان گرانزبان

به تمام دهان خوردن

((لَ لَ. خُ دَ))

با تمام دهان خوردن